خاطره اسماعیل پور معاون آموزشی موسسه فرهنگی قرآن و عترت آوای انتظار نور وابسته به قرارگاه فرهنگی – مذهبی شهدای کربلا استان کرمان به مناسبت آغاز ایام فاطمیه دلنوشته ای منتشر کرده که ضمن تسلیت این ایام تلخ، آن را با هم می خوانیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
« فاطمیه» که از راه می‌رسد، دلهای عاشق و بیقرار، «سرود غم» می‌خوانند و منظومه ی اندوه می‌سرایند
وقتی یک بوستان، خزان زده و
یک گل، پرپر می گردد و بلبلی به هجران گل مبتلا می شود،
چه می‌ماند؟ جز فصل نالیدن و موسم گریستن؟
فراق فاطمه، تنها علی را داغدار نکرد، بلکه چشم فضیلت ها در داغ آن محبوبه ی پیامبر، خون گریست و دیدگان ارزش ها، همواره گریان آن مظلومه ی حماسه سازِ تاریخ ماند.
امروز، اگر آسمانِ دلِ ما هم ابری است، اگر هوای چشم های ما هم به یاد «رنج فاطمه» و «غربت علی»، بارانی است،این تداوم همان گریستن‌های حسنین و زینبین علیهم السلام است
به عشق زهرا سلام الله علیها دلخوشیم و از شهادتش دلخون!
هنوز هم پس از قرن ها سؤالات ما بی‌پاسخ مانده است
مگر فاطمه، تنها یادگار حضرت رسالت نبود؟
مگر سینه‌اش، بوسه‌گاه محمّد صلوات الله علیه نبود؟
مگر پیامبر گرامی اسلام ، هر روز هنگام عبور از برابر«خانه فاطمه» به اهل آن خانه سلام نمی داد؟
مگر «مودّت ذی القربی» توصیه قرآن و اجر رسالت رسول نبود؟مگر خداوند، خشم و رضای فاطمه را، خشم و رضای خویش قرار نداد؟
پس چرا آن همه گریه و اشک؟ چرا آن همه بی‌حرمتی به حریم فاطمه؟
چرا آن همه جفا بر آل مصطفی؟
فاطمیّه، «فهرست غم» ، «سند مظلومیت» و « ادعانامه ی شیعه» است
همنوایی روح ما با اندوه علی و فاطمه، نشان از سیراب شدن جان از «کوثر ولایت» است
این غم و اشک، نشانه «محبّت» است. و …
«تا نسوزد دل، نریزد اشک »
هر چند ایّام فاطمیه، داغ ما تازه می‌شود، امّا مرور بر این «فهرست غم»، ما را به فاطمه نزدیکتر می‌کند،
جان ما ، جرعه نوش «زمزم ولایت» می‌شود،
قلب ما شفافیّت زهره ی زهرا را بیشتر لمس می‌کند،
اشک ها ، شفیع ما می‌گردد، تا در آستان عترت، عزّت یابیم
قطره قطره اشک ما در سوگ «اهل بیت»، ما را هم اهل این «بیت» می‌کند و مهمان سفره تولّا
تا به انتظار فرزند آخرین او دوان دوان از کوچه پس کوچه های فاطمیه و میدان عظیم عاشورا درس بیاموزیم و گذر کرده و مشتاق و سرافراز به عرصه ی ظهور پا نهیم……
اللّهُمَّ عَجِّل لِولیِّک الفَرجَ
